The Twin Gods. And all the people trembled, The gods, who live for ever, Have fought for Rome to-day! Back comes the chief in triumph, Safe comes the ship to haven If once the great Twin Brethren Sit shining on the sails. MACAULAY. Juliet. O God, I have an ill-divining soul; Methinks I see thee, now thou art so low, As one dead in the bottom of a tomb: Either my eyesight fails, or thou lookst pale. SHAKSPEARE. Dioscuri. Grande portentum stupuere vici: Omne viventes superi per aevum Numina Fratrum. Dux redit claro celebris triumpho, Stare Gemellos: Perque flabrorum pelagiqve motus Julietta. Φεῦ· κακῶν πρόμαντίς εἰμι, κἀπ ̓ ἄκρων δόμων ὁρᾶν δοκῶ κλιθέντα σ ̓ ἐν τύμβου βάθει νεκρόν τιν ̓ ὥσπερ, καὶ πρόσωπον ὠχρὸς εἶ, εἰ μὴ τόδ ̓ ὄμμα τυγχάνει φηλούμενον. Κ. C. T. N. The Rose. As late each flower that sweetest blows Around his brows a beamy wreath All purple glowed his cheek beneath, I softly seized the unguarded Power, And placed him, caged within the flower, But when, unweeting of the guile, Ah, soon the soul-entrancing sight He gazed; he thrilled with deep delight; Ῥόδον. ̔Απαλὸν λόχευμα κήπου, ὅσα φύεται γλύκιστα ἔδρεπον μὲν ἐχθὲς ἄνθη· πετάλων δ ̓ ἔσωθεν εἶδον ῥοδινῶν ὑπνῶντ ̓ Ἔρωτα. κροτάφοις μὲν ἀμφιπλέξας στεφανίσκον εἶχε καλόν, πολυδαίδαλον, φαεινόν· ὑποπόρφυρος δ ̓ ὑπ ̓ αὐτῷ ἀλέαινεν ἡ παρεία, γεγανυμένη δρόσοισι· χερὶ δ ̓ αὐτ ̓ ἔγωγε κούφῃ ἀφύλακτον ὧδ ̓ ἔμαρψα, κατὰ μὲν σχίσαι φυλάξας μελιτουμένους ὀνείρους, ἐνὶ δ ̓ ἀμβρότοισι κόλποις κατέθηκ ̓ ἐμῆς Κορίννης. ὅτε δ ̓, οὐ δόλον συνειδώς, ἀνεγείρεθ ̓ οὐπιχαρτός, ἐθέλων τότ ̓ ἐκλυθῆναι περιεστράφη τὸ πρῶτον, χαλέπαινέ τ ̓, ἐμπαλαχθείς, χλιδανοσφύροις ποδίσκοις· μάλα δ ̓ ὦκα παιδὸς ἦτορ κεχαρισμένον θέαμα παρέθελξεν ἀσχαλῶντος· τὸ δ ̓ ἄρ ̓ ὡς ἴδ ̓, ὡς ἀνέπτη ὑπὸ χαρμονῆς βαθείας, πτέρυγας δ ̓ ἔσεισ ̓ ἰανθείς. τίσι γὰρ τέχναισι, φησί, τόδ ̓ ἐπηράτων ἐπωδῶν "And oh!" he cried, " of magic kind COLERIDGE. Nähe des Geliebten. Ich denke dein, wenn mir der Sonne Schimmer Vom Meere strahlt; Ich denke dein, wenn sich des Mondes Flimmer In Quellen mahlt. Ich sehe dich, wenn auf dem fernen Wege In tiefer Nacht, wenn auf dem schmalen Stege Der Wandrer bebt. Ich höre dich, wenn dort mit dumpfen Rauschen Die Welle steigt; Im stillen Haine geh' ich oft zu lauschen Ich bin bei dir, du seyst auch noch so ferne, Die Sonne sinkt, bald leuchten mir die Sterne, wärst du da! Old Maxim. GOETHE. Early to bed, and early to rise, Makes a man healthy and wealthy and wise. |