CANTO IV. DE L' ANEIDE DE VERGILIO MARONE. Pe Anea sbarea Dedone, e se nne vanno ૐ I. AT Regina, gravi jamdudum saucia cura, Vulnus dit venis, & cæco carpitur igni! Multa viri virtus animo, multusque recursat Gentis honos: 2. Hærent infixi pectore vultus, Verbaque: nec placidam membris dat cura quietem. Postera Phabea lustrabat lampade terras, Humentemque Aurora polo dimoverat umbram; Cum sic-unanimem alloquitur.mate sana sororem: Anna soror que me suspensam insomnia terrent? Quis novus hienostris successit sedibus hospes? Quem sese ore ferens!que forti pectore, & armis! Credo equidem (nec vana fides) genus esse Dcori. Degeneres animos timor arguit. Heu quibus ille Jactatus fatis! quæ bella exhausta canebat! 4. Si mihi non animo fixum, immotumq; sederet, I. Edone, che pe Anea già sbariava, No Marte a lo yalore, e a la bravura. Mme portarriano a quacche gruosso arrore; Gier |